Τα υλικοτεχνικά εμπόδια εκφράζουν μια συγκεκριμένη αντίληψη και νοοτροπία απέναντι στους ανθρώπους με αναπηρία.
Η άγνοια , η ελλιπής γνώση αλλά και η διαστρεβλωμένη ημιμάθεια για την αναπηρία ,οδήγησαν σε συμπεριφορές προκατάληψης οι οποίες και περιθωριοποίησαν το 10% του ελληνικού πληθυσμού.
Η έλλειψη προσπελασιμότητας στην κίνηση και μετακίνηση τους είχε σαν αποτέλεσμα τον χρόνιο αποκλεισμό τους από τη δυνατότητα συμμετοχή τους σε όλους τους τομείς της ζωής(εκπαίδευση, εργασία, ψυχαγωγία κ.ά).
Πεζοδρόμια χωρίς ράμπες, η με κακοφτιαγμένες ράμπες(ακόμα χειρότερα),στενά ασανσέρ, σκάλες χωρίς ράμπες σε δημόσια κτίρια ,κοινωφελείς οργανισμούς ,σχολεία, πανεπιστήμια ,νοσοκομεία, καταστήματα, θέατρα, κινηματογράφους ,έλλειψη προσπελάσιμων μέσων μαζικής μεταφοράς εντός και εκτός πόλης, είναι μερικά από τα εμπόδια που συνθέτουν την απροσπέλαστη πόλη.
Αυτά και μόνο αποτελούν μια μορφή βίας που υφίστανται οι πολίτες με αναπηρία, αλλά και στέρηση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους.
Τα τελευταία χρόνια στην πόλη της Θεσσαλονίκης κατασκευάστηκαν αρκετές ράμπες στα πεζοδρόμια για να διευκολύνονται υποτίθεται στην κίνηση τους οι χρήστες/χρήστριες αναπηρικών αμαξιδίων. Δυστυχώς όμως οι περισσότερες είναι κακοφτιαγμένες -αμελέτητα φτιαγμένες- θαλεγα και έτσι αντί να εξυπηρετούν να δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο τους ανθρώπους με αναπηρία, όταν θέλουν να ανέβουν στο πεζοδρόμιο. Σ' αυτή την απαράδεχτη κατάσταση έρχεται να προστεθεί και η ασυνείδητη αλλά και ρατσιστική συμπεριφορά των οδηγών αυτοκινήτων, οι οποίοι προκλητικά παρκάρουν μπροστά στη ράμπα τα αυτοκίνητα τους. Και κανείς δε μπορεί να ισχυριστεί πως δε γνωρίζει ακόμα σε τι χρησιμεύουν οι ράμπες!!!..
Φανή Αθανασιάδου
( Aπροσπέλαστη πόλη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου